Καζίνο Λουτρακίου: Πως κρουπιέρηδες και πελάτες έκλεβαν μάρκες

Μπορεί κάποιος να κλέψει το Καζίνο; Αυτό το ερώτημα τέθηκε κυριαρχικά στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ναυπλίου, οι δικαστές του οποίου απάντησαν με την απόφασή τους θετικά. Ωστόσο, αναγνωρίζοντας έμμεσα την ισχυρή τοξικότητα που δημιουργεί ο μακροχρόνιος εθισμός στον τζόγο, επέβαλαν σχετικά μικρές ποινές σε δύο κρουπιέρηδες του Καζίνο Λουτρακίου και σε έναν παίκτη, καταγόμενο από την Αθήνα, ενώ έπαυσαν την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής (πλημμέλημα) για δύο άλλους παίκτες.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας “Πατρίς”, η υπόθεση αποκαλύφθηκε στα τέλη Απριλίου 2009 και στηρίχθηκε στο καταγεγραμμένο υλικό από το κλειστό ηλεκτρονικό σύστημα οπτικοακουστικής παρακολούθησης (Closed Circuit T.V. System).

Στους δύο κρουπιέρηδες απαγγέλθηκε η κατηγορία της απιστίας, όχι μόνο σε βάρος του Καζίνο Λουτρακίου, αλλά και σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, δεδομένου ότι το Δημόσιο δικαιούται το 33% των μεικτών κερδών από κάθε Καζίνο, ενώ στους τρεις παίχτες απαγγέλθηκε η κατηγορία της άμεσης συνέργειας στην απιστία.

Tο «κόλπο» με τις μάρκες

Τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης, όπως περιγράφονταν στο παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κορίνθου ήταν τα εξής: Ο παίκτης-συνεργός έχοντας έλθει προηγουμένως σε συνεννόηση με τους δύο κρουπιέρηδες-συγκατηγορουμένους του, κάθε φορά που είχε δικαίωμα να αξιώσει όσες μάρκες είχε κερδίσει ή να ζητήσει να ανταλλάξει αυτές που βρίσκονταν ήδη στην κατοχή του με άλλες, ίσης συνολικά αξίας, λάμβανε από αυτούς άλλες μάρκες, διπλάσιας κατ’ ελάχιστον ή και επιπλέον αξίας, οι οποίες του αποδίδονταν από τους κρουπιέρηδες που δρούσαν με δεξιοτεχνία και κρυφά από τον παρακείμενο επιθεωρητή (inspector), με αποτέλεσμα, από τις αλληδιάδοχες αριστοτεχνικές και κατ’ εξακολούθηση αφαιρέσεις μαρκών, να προκληθεί ζημιά στο Καζίνο.

Ο έντεχνος τρόπος αφαίρεσης των μαρκών περιγραφόταν ως εξής: Ο παίχτης-συνεργός κάθε φορά έδινε μάρκες στον κρουπιέρη του τραπεζιού στο οποίο έπαιζε. Ο κρουπιέρης, σε πρώτο στάδιο, τις αντάλλασσε κανονικά όπως όφειλε, πλην όμως αυτές που ελάμβανε από τον παίκτη δεν τις τοποθετούσε στο Ταμείο Μαρκών Αξίας ή Πλακών (FLOAT) του τραπεζιού της ρουλέτας όπως όφειλε, αλλά τις άφηνε επάνω στο τραπέζι που τις είχε τοποθετήσει ο παίχτης-συνεργός.

Ακολούθως ο κρουπιέρης αντάλλασσε μάρκες για άλλους, ανύποπτους πελάτες που δεν μετείχαν στο «κόλπο», και εν συνεχεία έδινε εκ νέου μάρκες στον παίχτη-συνεργό, μολονότι δεν είχε δικαίωμα να ενεργήσει έτσι, αφού οι προηγούμενες μάρκες του τελευταίου δεν είχαν «μπει» στο Ταμείο Μαρκών (FLOAT) του τραπεζιού, αλλά παρέμεναν στην κατοχή του παίκτη-συνεργού.

Η διερεύνηση της υπόθεσης από την Επιτροπή Παρακολούθησης και Ελέγχου κάλυψε μόνο ένα εικοσαήμερο (9-4-2009 έως 29-4-2009) και ανέδειξε συνολική ζημιά του Καζίνο και του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 88.525 ευρώ, ποσό στο οποίο αντιστοιχούσε η ονομαστική αξία των μαρκών που παίχθηκαν παράνομα.